Kiedy patrzę na otaczający świat przypominają się słowa starej piosenki:

Babie lato wolno płynie przez jesienny park

Z dala ktoś na mandolinie kołysankę gra…

Tak piękną mamy jesień, miła, cichą i pogodną

Spójrz, jak babiego lata płynie srebrna nić.

I wraca we wspomnieniach postać Mieczysława Fogga i słyszy się jego głos:

Tak piękną mamy jesień…

W okolicy, gdzie mieszkam, są dwa jeziora. Często tam jeździmy rowerami i podziwiamy wtedy zmieniający się krajobraz. Na początku października pierwsze nieśmiałe żółcie pojawiły się na brzozach. A więc będzie złota polska jesień! Wątpiłam w to przez cały pochmurny, deszczowy wrzesień. Nie lubię gęstych, ciężkich chmur zakrywających cały nieboskłon. Niosą ze sobą nastrój przygnębienia, niszczą wiarę w to, że świat jest piękny, a ludzie sobie życzliwi. Zamknięci w swoich domach czekamy na słońce, czekamy na piękno.

I oto budzi nas słoneczny ranek. Uśmiech pojawia się na twarzy, nogi gotowe są do naciskania pedałów – i jedziemy odkrywać piękno. Woda krystalicznie czysta odbija w sobie niczym w lustrze rosnące nad jeziorem drzewa i obłoki gnane lekkim wiatrem. Cisza wokoło pozwala człowiekowi stopić się z przyrodą, stać się cząstką otaczającego piękna. Ogarnia nas spokój.

Mijały kolejne dni października. Jakiż łaskawy ten miesiąc w tym roku! Codziennie słońce i białe obłoczki, liście na drzewach powoli nabierają intensywnej żółci, ochry, brązu. Stroją się w jesienne kolory brzozy i buki, nawet dostojne dęby zmieniają swe szaty.

W kolejnych wyprawach nad jezioro fotografuję te same miejsca – chcę zarejestrować zmiany zachodzące w przyrodzie w te pogodne dni. Robi się coraz barwniej, coraz piękniej. „Oprawiam” więc moje fotografie w ramki:

Może ktoś powiesi je u siebie na ścianie i w dni zimowej zawieruchy uśmiechnie się patrząc na nie? Bo skoro tak pięknie było, za kilka miesięcy znów przyjdzie wiosna, lato i wreszcie znów jesień ze swymi barwami w pobliżu nas zagości.

A w środku tej jesieni, w połowie października – imieniny Jadwigi. Kiedyś jednej z nich przesłałam takie życzenia:

Przyszła jesień z bukietem złotych liści w dłoni.

Dziś ten bukiet Tobie, Jadziu, przesyłamy

I wiązankę najlepszych życzeń załączamy:

Zdrowia, które w naszym wieku tak bardzo potrzebne,

Ciepła wśród najbliższych – wszak już zima blisko,

I miłości w codzienności, bo pozwala mężnie znosić

Czasu upływającego niespodzianki i uciążliwości.

 

Dziś te proste słowa kieruję do wszystkich „jesiennych Pań” – uśmiechajmy się do złotych spadających liści i do ludzi – i tych od nas starszych, i tych bardzo młodych – bo uśmiech odmładza nas, a zawarta w nim życzliwość czyni jesień życia spokojniejszą, przyjemniejszą, może nawet radośniejszą? Bo skoro się uśmiechamy – to znaczy, że żyjemy, wciąż żyjemy! A życie mamy tylko jedno…

Zainspiruj się…

… naszą kolekcją W Parku Narodowym i Krajobrazowym i szukaj odpoczynku w wyjątkowych miejscach zatopionych w oszałamiającej przyrodzie. Zapraszamy na portal Concept Travel – więcej niż nocleg